Aan de voorkant van het huis staand, zie ik pap bij het schuurtje de lucht in schieten. Hij doet het dus echt. Hij gaat zo'n 10-15 meter omhoog, veel te laag voor een normale parachute. Hij is alweer ergens geland, maar hoe.

Ik snel heen, dat wil zeggen, ben er al. Hij is precies tusssen de achterkant van de garage en het bijenschuurtje neergekomen. Ik zie geen parachute. Hij krabbelt net weer overeind, lijkt prima in orde. Hij wil het direct weer doen. Het lijkt me dat je zomaar met een been op een garage zou kunnen landen, waarna je alsnog een lelijke ongecontroleerde val zult maken. Is dit nou niet gevaarlijk? Hij vindt van niet.

We zitten in een kamer met een gevoel van bijna een veranda, vanwege de ligging aan de achterkant van het huis. Theetijd. Mijn vriend/gast voelt zich prima thuis hier. Pap en hij kunnen het ook goed met elkaar vinden. Ik zie dat hij nu al zijn derde andere pak aanheeft. Hij kleedt zich voor elke gelegenheid even om. Nu heeft hij een kleurige broek aan, beschaafd paars, met een lichtgekleurd overhemd en das, met daarover een lichtbruin met wat geel ribcolbertje. Pap kan het wel waarderen.

De vriend zegt tegen pap dat hij misschien straks even iets moet uittrekken, zodat ze de schram kunnen opmeten.

Ik heb een impressie dat ik rustig om een kamertje mijn ding doen, het grootste deel van de middag. Mij bevalt het zo ook wel. Ik kan doen wat ik wil.