Ik vlieg enkele kilometers hoog in de lucht. Geen zorgen over de grond. Misschien kan ik eens wat interessante loopings en dergelijke vliegen. Ik zie mezelf nu van boven, terwijl ik een looping in een duikvlucht maak. Het ziet er strak uit.
Onder me vliegt een jongetje. Althans, hij valt. Echt vliegen lukt nog niet zo. Misschien moet ik even helpen. Ik zie mezelf weer, nu op mijn rug vlak onder het jongetje vliegen. Ik heb grote vogelachtige vleugels, wat automatisch een associatie met een engel geeft.
Ik zat vanochtend op een racespelletje te spelen op de telefoon, terwijl ik gek genoeg mijn aandacht had bij wat er om me heen in de wachtkamer gebeurde. Ik was wat verbaasd hoe het spel ondertussen toch goed was blijven gaan.
